Kadın olma, anne olma, var olmamızın yolu.
Aşkın nefesini gördüğümüz bir tanım.
Varlığında değerini çok az bildiğimiz, yokluğunda önemini daha çok kavradığımız bir durum.

Birçok şeyde olduğu gibi bugün de genelleştirme, tekrar etme ve sıradanlaştırma tuzağına düştüğümüz bir gün. Alınan bir mutfak eşyası, ya da yetiştirilmiş ticari bir çiçeğin renkleri arasında kalmış bir gün. Neyse ki yanlışlarımıza, hatalarımıza, bencilliğimize rağmen, bildiğim her zorlu koşulda sevgi. Bunun karşılığında ne verebiliriz ki?
Her zorlukta beni var eden bir duygu, bana hayat veren bir canla yoğrulmuş bir ateş. Nerden geldi bu duygu? Çoğunlukla sessizliğin içinde, söylenmemiş sözlerde gizli olan her yerde, üşütürsün hırkanı giyin altında, yemeğin senin için ayrılan paşa kısmında, gece seni bekleyen uyumayan gözlerde…
Yoktan kaynatılan tencerenin içinde, binlerce yıllık bir yoksulluğun içinde her daim koşulsuz, kendi mutluluğunun önünde, bir kavganın sessiz tarafında, her şeye rağmen, her koşulda seni var eden bir güç.
Anneler günü.
Keşke kısmını söylemem lazım bugün.
Bugün kadın olmanın, değersizleştirmenin, haremlik selamlığın, kadın aklının, eksik eteğin söylenmesi lazım. Çocuk kadının söylenmesi lazım. Utanan kısımlarımız aydınlığımız olsun…

12. yüzyılda 30 metrelik adına kuleler dikilen, ülkeleri yöneten kadınların gücünün bu gün geldiği yeri daha yoksulluğumuzu, nasıl bir fakirliğe düştüğümüzü söylemek lazım.
Erkek egemen zihniyetle umutlu bir dünyanın olmadığını ne kadın ne erkek insan olmamız gerektiğini bilmemiz lazım. Birlikte bir dünya herkes için adalet, herkes için mutluluk mümkün olsun…
Başta annemin, hayat arkadaşımın ve değerli siz çoğunluğunuzla mutlu olduğum characterIX ailesi kadınlarının anneler gününü kutlarım.

Aykut YILDIRIM